| قلعه تاناتوس |
|
Saturday, June 21, 2003
● حاضرم قسم بخورم كه آرامشي كه از خوندن چند تا آيه به آدم دست ميده، با صد تا از اين قرصهاي لعنتي بدست نمياد.ريتم...زيبايي..اميد..."همانا با ياد خدا، دلها آرامش مي‌يابند."يه نكته جالب اينجاست.نميگه ياد خدا دلها را آرام مي‌كند، ميگه دلها خودشون آرامش مي‌يابند.يعني "دل" فاعله، نه مفعول.اين يعني اينكه دل يه موجود زنده اس، زيبايي حاليشه، مستقل از مغز.
........................................................................................امشب ضربان قلبم داشت منو مي‌كشت.يه دفعه هوس كردم بعد مدتها برم سراغ قرآن، و مثل هميشه بهم حالي داد كه واقعاً وصف شدني نيست: قل يا عبادي الذين اسرفوا علي انفسهم لا تقنطوا من رحمه الله.ان الله يغفر الذنوب جميعا. انه هو الغفور الرحيم. بدان بندگانم كه (به عصيان) اسراف بر نفس خود كردند بگو هرگز از رحمت( نامنتهاي) خدا نا اميد نباشيد.البته خدا همه گناهان شما را خواهد بخشيد كه او خدايي بسيار آمرزنده و مهربانست. الان نيم ساعته كه يكي داره تو گوشم ميگه "لا تقنطوا من رحمه الله"... هر چيزي رو نميشه گفت اينجا... احمدعلی ساعت 10:57 PM نوشت 0 حرف
|
وبلاگ هایی که می خونم
|