● افرادي که شخصيتون وسواسيه، يه خصوصيت جالب دارن.
فرض کن يه حرف، يا يه جمله، نماينده يه گلوله احساساته. معمولاْ با بيان اون حرف، احساس هم توسط گوينده و شنونده حس ميشه.
حالا اين رفقاي ما (آدمهاي وسواسي)، اون گلوله احساس رو از حرف جدا مي کنن، ميندازنش تو ناخودآگاهشون.
اين يعني موقع بيان حرف، حرفي که قطعاْ کلي فکر و حس پشت سرش هست، شنونده هيچ احساسي نمي کنه(و حتي در خيلي از موارد خودشون).

بعدش دهنشون صاف ميشه.

نکته قضيه اينه که وسواس تا جايي که من مي دونم لزوماْ با رفتارهاي وسواسي همراه نيست. وسواس فکري از همش بدتره.
يعني...
احمدعلی ساعت 7:13 PM نوشت

   
0 حرف