● بندگان خدا! شما را به ترس از خدا مي خوانم و از منافقان مي ترسانم، كه آنان گمراهند و گمراه كننده، خطا كارند و به خطاكاري وادارنده . پي در پي رنگ مي پذيرند و راه را نپيموده راه ديگري مي گيرند. هر وسيله اي را براي گمراهيتان مي گزينند، و از هر سو بر سر راهتان مي نشينند. درونشان بيمار است و برونشان پاك. پوشيده مي روند، چون خزنده اي زيانمند و زهرناك، وصفشان داروست و گفتارشان بهبود جان و كردارشان درد بي درمان. رشك بران راحتي - ديگرانند- و افزاينده بلاي - مردمان- و نوميد كننده اميدواران. در هر راه يكي را به خاك هلاك افكنده اند، و به هر دلي راهي برده اند و بر هر اندوهي اشكها ريخته اند، و ثناي هم را به سلف ( گذشتگان) فروخته اند و چشم در پي پاداش يكديگر دوخته . اگر بخواهند، ستايش مي كنند و اگر ملامت كنند، پرده دري كنند و اگر داوري كنند، اسراف ورزند. برابر هر حقي باطلي دارند، و برابر هر راستي، مايلي ، و براي هر زنده اي قاتل، و براي هر كليدي گشاينده، و براي هر شب چراغ تاريكي زداينده. به هنگام طمع خود را نوميد نمايند، تا بازار خويش بياراند ، و به بهاي كالاشان بيفزايند. به خلاف حق سخن مي گويند و تقرير مي كنند، و مي ستايند و تزوير مي كنند. راه باطل را بر پيروان خود آسان نمايند و آنها را در پيچ و خمهاش سرگردان نمايند. ياران شيطانند و زبانه هاي آتش سوزان. " آنان پيروان شيطانند بدانيد كه پيروان شيطان، از زيان كارانند."

نهج‌البلاغه/ خطبه‌ی ۱۹۴


*از وبلاگ سجاد خیلی عزیزم
احمدعلی ساعت 9:42 PM نوشت

   
0 حرف