● یکی از خوبی های این محل جدید شرکت ما، دیدن یه view عالی از این دیو سپید پای در بنده.

دماوند.

و قصیده دماوندیه بهاره که صبح تا شب توی سر من این ور و اون ور میره و نمیذاره مث آدم کار کنم.

وقتهایی که خوشحالم، ای دیو سپید پای در بند...ای گنبد گیتی ای دماوند.

وقتهای خشم، از سر بکش آن سپید معجر...بنشین به یکی کبود اورند...بگرای چو اژدهای گرزه...بخروش چو شرزه شیر ازغند.

واقعاً قشنگه این موجود. جای همتون خالی.
احمدعلی ساعت 11:54 AM نوشت

   
0 حرف