قلعه تاناتوس



Thursday, April 14, 2005

چه شکوهمند و صبور
پرواز عریبت را پری وار
آغاز نمودی
و اکنون
از فراخنای هرچه آبی بی انتها
چشمان آرامت
ما را نوید هستی می دهند و عشق
که ما ناتوان و خسته
عروجت را نظاره گریم و
غمگنانه وصل را به مرثیه نشسته ایم.


بیست و شش لعنتی فروردین...روز رفتنش بود.
یادش به خیر.



   
0 حرف
........................................................................................

Home