● 1-فرهنگ ایرانی (همون فرهنگ منحط ایرانی، نه فرهنگ اسلامی)، وقتهای دردسر، آویزون شدن به خدا رو تجویز می کنه. یعنی ضجه زدن و "امّن یُجیب" خوندن و التماس.

من خیلی از این کارا کردم. خیلی.

الان میتونم با قطعیت بگم که خدا هم این کار رو قبول نداره. اصلاً نداره. از همون متلک "و ذو دعاءٍ عریض" اش معلومه، و از خیلی شواهد دیگه.

2- روانکاوی، فرزند مدرنیته اس. چیزی که به تو یاد میده همه چیز رو بدون حجاب اخلاق و ایدئولوژی ببینی، قبول کنی، و کنترل کنی. یاد میده واقعاً.

یکی از نتایج مهم کار یه روانکاو حرفه ای اینه که طرفش باید یاد بگیره که مسؤولیت قبول کنه. مسؤولیت خودش و اتفاقاتی که تحت کنترلش هستن. باید یاد بگیره که فعال برخورد کنه با همه چیز، نه پسیو و منفعل. باید فقط به دیدن واقعیت تعهد داشته باشه.


حد اقل اتفاقی که تو این سالها افتاده اینه که من میتونم خودمو از هر وضع بدی نجات بدم. میتونم خودمو شخصاً جمع کنم. دیگه احساس قربانی بودن نمی کنم.
احمدعلی ساعت 10:35 PM نوشت

   
0 حرف